Aktorstwo jest wpisane

Gra słów gra myśli gra gestów

Wszystko widzę w Tobie

Widzę że jesteś aktorem.

To nic myślę sobie

Aktorstwo jest wpisane

Każdy jest aktorem,

Lecz gdzie prawda ukryta

Jest w Tobie?

Ról wiele dla ciebie

W teatrze i na scenie

Więc proszę cię

Nie graj gdy jesteś

W rzeczywistym świecie.

Ja wiem wczuwasz się w rolę

Lecz wybacz ja nie mogę

Utracić swego wizażu

Bo stracę to co najcenniejsze

Przyjaciół i bliskich sobie.

Odchodzę przemyśl to proszę

I zadzwoń kiedy zrozumiesz

Ze miłość to nie aktorstwo

Tylko wiara i poświęcenie

I kochanie się wzajemne.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.29

Julianno nie szukaj mnie - piosenka

Julianno nie szukaj mnie

Wszak miłość odnajdzie mnie

Tam serce pozostało

Gdy pierwszy raz ujrzałem Cię.

W wieczorną noc przy blasku świec

Błyszczały oczy jak serce twe

W nim radość zawarta jest

Jak dzień kiedy spotkaliśmy się.

Julianno nie szukaj mnie

Wszak miłość odnajdzie mnie

Tam serce pozostało

Gdy pierwszy raz ujrzałem Cię.

Gdy rano słońce obudzi nas

Nie będzie straszyło nas

Tak każdy to wie,

Ze miłością nie zgorszymy się.

Julianno nie szukaj mnie

Wszak miłość odnajdzie mnie

Tam serce pozostało

Gdy pierwszy raz ujrzałem Cię.

Tak życie już inny wymiar ma

Nie lękam się słabości mych

I pójdę wspólną drogą

Przez życie jakie niesie dzień.

Julianno nie szukaj mnie

Wszak miłość odnajdzie mnie

Tam serce pozostało

Gdy pierwszy raz ujrzałem Cię.

Autor tekstu piosenki Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.29

Szarpię się by trwać - piosenka

Ja wstęgą wiatr idę pod wiatr

Szarpię się by trwać

Zmagam się z nim

Tak pragnę żyć.

Nic nie da mi

Zatrzeć ten ślad

Chciałbym zostawić

Choć jeden kwiat.

Nie dane mi

Tak długo żyć

Lecz pragnę żyć

Ile mam sił.

Ta da da iść pod wiatr

Czołgać się nic nie dać

Brać z życia ile się da

Ta da da iść z wiatrem w dal.

A jeśli Ty dasz tyle sił

Bym mógł iść jak Ty

Wtedy zrozumiem jak pragnę Cię

Dam z siebie wszystko

By żyć.

Ta da da powrócę z nów

Chwycę się twoich słów

I będę z tym żyć

Żył jak Ty!

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.29

Edith Piaf. Nie,niczego nie żałuję.

Bo przecież sam wiem

Skłoniłem się nisko

I upadłem na kolana

Przed tym co było za mną

I będę prosił

Aby przede mną

Nie było to co za mną.

Łzy z oczów pociekły jak grad

Niemiłosiernie bombardując mój dom

Ten w sercu

O który walczyłem

Jak wygłodniały pies,

Którego nikt nie przygarnął

Taki już był mój los.

A kiedy już wstałem

I poczułem moc,

Ze można inaczej

Gdy uwierzyłem w przemianę

Odwrócić swój los.

Tak było i jest zakodowane

Ze nim ogarnę swój los

Sam poznam,

Ze będzie można inaczej

Żyć i myśleć

Wierząc w to co zakodował we mnie Bóg.

Bo przecież sam wiem

Ze szukam tego co jest we mnie

I pragnę znaleźć i żyć według słowa,

Które powie, że odnalazłem dobro

Tą cząstkę która jest we mnie

Dając moc przetrwać w ciemną noc.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.29

My lecimy do gwiazd

Z kilku dróg wybrałem jedną

Przejdę życie jakie mam

Będąc dziecko

Chciałem iść z postępem

Żyć tym co świat przyniesie

Mając na u wadzę tą piosenkę

Oni lecą do gwiazd

Przez niebieski Ocean

Ale za jakiś czas

Będę razem z nimi śpiewał.

Przejdę życie jak Wy

Krok do tyłu dwa w przód

Dam wam to co wart jest świat

W moim pokoleniu.

Oni lecą teraz do gwiazd

Przez niebieski ocean

Ale kiedyś za jakiś czas

Będą moim dzieciom śpiewał.

Przyjdzie wiosna przyjdzie dzień

Kiedy wydobędziecie dźwięk

Równym głosem zaśpiewacie

W rytm melodii którą znacie.

My lecimy do gwiazd

Przez niebieski ocean

Ale kiedyś za jakiś czas

I Wy będziecie razem z nami śpiewać

Z wielu pieców jadło się chleb

Choć przybyło nam lat

Zawsze jeden bochenek smakuje

Taki jaki piecze świat.

My lecimy do gwiazd

Przez niebieski ocean

Ale kiedyś dolecimy

Tam gdzie was nie ma

Kiedy patrzy na was świat.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.26

Inspirowała mnie piosenka do napisania wiersza pt;

„To już było”

Kiedy patrzę w moją przeszłość

Kiedy patrzę w moją przeszłość

W tamte lata co przeżyłem

Czasem myślę o komunie,

Którą diabli wzięli.

Co wyliczę to wyliczę

Ale zawsze byłem sobą

Pamiętałem uciekałem

Aby nie zatracić sensu.

Czasem myślę co przegrałem

Kiedy życie było inne

Ale zawsze pamiętałem

Aby zostawić za sobą przeszłość.

Wyliczałem przeliczałem każdy grosz

Pamiętałem przeklinałem swój los

Teraz patrzę z tego z góry

Śmiechu warty jest mój trzos.

Teraz myślę o miłości

O spokojnej starości

I tej drogi którą przeszłem

By być mądry jak ten czas,

Który jest bezlitosny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.25

Wiersz napisany po usłyszeniu

piosenki „Kolorowe jarmarki”

Szkło rzucone za siebie

Szkło rzucone za siebie

Z wściekłości czy z miłości

Czas okaże choć jest niemiłosierny.

Goście poszli w tany śpiewając

Pan młody na środku tańczy

Panna młoda słyszy odbijany

A ja spuszczam nos na kwintę.

Tańczę z teściową jeden na jeden

Staram się jak mogę i już się wydaje

Gdy słyszę odbijany zerkając na żonę.

Muzykanci grają goście śpiewają

Wódeczki na stole przybywa

A ja nie mogę powrócić do żony

Ciągle słysząc odbijany.

Wtem wyrwała się kumoszka

Śpiewać postanowiła

I już miała wszystkich na języku

A goście się śmiali tak byli weseli.

Przeplatało się wesele z pobożnością

Wraz z śmiechem i pijaństwem

Tak chciałem uciec po północy,

Lecz trzeba mieć odwagę.

Teraz liczę i przeliczam

Co straciłem a co dostałem

Zona czyta i drze koperty

Jedne puste drugie z pieniędzmi.

Chciałem uciec z domu mego

Być szczęśliwy tylko z nią,

Lecz gdzie ucieknę

Gdy brak pieniędzy na dom.

Szkło rzucone za siebie

Z wściekłości czy z miłości

Czas okaże choć jest nie miłosierny.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.23

Tak chciało serce moje

Drzwi otworzyłem i zobaczyłem

Okno ogromne a w pokoju łoże

Szafa na dwie osoby i stolik

Z czterema krzesłami.

Ległem na łożu i nasłuchuję

Odgłosów żadnych - cisza

Byłem w hotelu na wakacjach

A co za oknem góry pokryte lasem.

Gdy tak zasłuchałem się w ciszy

Wtem usłyszałem głos kobiety,

Która pięknie śpiewała o miłości

A ja cichutko zacząłem razem z nią nucić;

Chodziłam za tobą po ścieżkach szlaków

Łatwo znalazłam twój ślad

Tak chciało serce moje

Gdy zobaczyłam twój uśmiech

Jaki porównać można było do gwiazd.

Zapadał zmrok słońce już kładło się spać

Ty wtedy rozpaliłeś ognisko

Prosząc mnie do kręgu jaki zaznaczył czas

Tak razem patrzyliśmy w ogień,

A ty dorzucałeś kłody, by cieplej było nam.

Wtem iskry poszły w górę ku niebu

A oczy zabłysły nam

Ogień płonął a ty razem z nim

Tańczyłeś taniec godowy

By przypodobać się mi.

&

I śmiech usłyszałem ja razem z nią

A żeby być nie gorszy zacząłem

Śpiewać według swojej melodii;

Kochana ma czas uwierzyć w pieśń

Dać z siebie miłość by pochłonęła mnie

Nie pytaj się mnie czy warto kochać

Przecież po to jesteśmy by złączyły się

Serca nasze jak taniec godowy,

Który zatańczę dla ciebie w tą jesienną noc.

Gdy serca złączą się nasze

I krew zacznie pulsować nam

Wtedy zrozumiesz, że warto było

Pokochać pieśniarza jakiego znasz

Kochana ma czas uwierzyć w pieśń

Dać z siebie miłość by pochłonęła mnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.23

Teraz wiję się z bólu

Wziąłem sobie to do serca
Boli bardzo boli
Gdy serce miłuje, a
Ustępuje jadowi węża.

Truciznę wstrzknął
Oplatał się wokół szyi
I dusi bez namysłu
Jak by pożerał ofiarę.

Podał ją kelner na tacy,
Lecz wpierw było menu
Ty wybrałaś potrawę
Nie bacząc na moją miłość.

Teraz wiję się z bólu
Choć mam przyjaciół wbrud
Nawet najbliści  chcą mie ocalić
Wyrwać od śmierci twojej zdrady.

Teraz pojmuję słowa Matki,
Że miłość nie rodzi się w luksusie,
Lecz tam gdzie śmiech i powaga
Na każdą porę dnia.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2018. 09.17

Dogonić wiatr

Dogonić wiatr i z nim wiać
Okrążyć ziemie i poznać świat
A kiedy usiądę za telewizorem
To chciałbym by powróciły wspomnienia
Te które przeżyłem gdy poznawałem
Tą ziemię współczesną.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2018.09.17

Jacek coś nie chętny do rozmowy

Zapukała Weronika w okienko
Otwórz Jacku bym ci rada
Dać buziaka i być wierna aż po grób.

Jacek coś nie chętny do rozmowy
Tym bardziej do miłości
Szepcze do okienka 
Chorym bardzo przez suchoty
Jakie miewam gdy głodnym.

Weronika rad nie rada
Obróciwszy się na palcach
Pobiegła do Janka.

Zapukała Weronika w okienko
Otwórz Janku bym ci rada
Dać buziaka i być wierna aż po grób.

On spojrzawszy z góry 
Rad nie rad myśli sobie
Zonę chciałbym mieć przy sobie
Taką jaką ma Jelonek.

Weronika jak to usłyszała
Tak od razu wbiegła do mieszkania
Janek nic nie powiedział
Tylko od tej pory
Już 40 latek razem mieszka.

A co Jacek na to
Nic cichutko siedzi sobie w mieszkaniu
I spogląda do sąsiada Janka
Myśląc uciekła mi kwoka z gniazda.


Ja poeta nic nie dodam
Tylko coś wam powiem
Jeśli masz szansę wyjść za mąż
To nie zwlekaj nim się sąsiad 
O tym dowie.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2018.09.15

Budka Suflera Martwe Morze

Uśmiech widzę u psa

Pytają mnie się ludziska

Co u Ciebie słychać

Ja grzecznie odpowiadam

Dzień dobry i szybko do domu

By Tajger nie był samotny.

Miesiąc za miesiącem płynie

Jak życie w wielkim mieści

Siedzę w domu i czekam

Kiedy mój staruszek wyjdzie.

Uśmiech widzę u psa

Śmieją mu się oczy

Podszedł pod drzwi wejściowe

I nic tylko chce na pole

Tak chce brać ze mnie przykład.

Radość we mnie wstąpiła

Tajger zatacza się jak pijany,

Lecz twardo chce być na polu

Ponieważ Pan tak robi.

Ludziska się śmieją

Ze dwóch emerytów

Wyszło na pole

A ja grzecznie pozdrawiam

Na chwałę moją i staruszka.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.13

Krzykiem wyrwijmy stal

Uchwycimy się stalowych krat

Krzykiem wyrwijmy stal

Niech nasze dni policzone

W tej męce nieludzkiej poniżonej

Zwycięstwo przyniesie nam.

Gdy Bóg dał nam siłę i nie tylko nam

Zwyciężyć w ten nie ludzki czas

Choć krew przelano i dziecka łzy

To do zwycięstwa wytrwamy w te dni.

Niech nasza siła połączy nas

Niech ludzki etos wyrwie nas

Z nazistowskich śmiertelnych ran.

A kiedy świt o poranku obudzi nas

I wyrwie cząstkę z nas

Tą którą każdy z nas ma

Daną od Boga dla Żyda

Wtedy kraty opuszczą się

I wyjdziemy na wolność

W ten zwycięski dzień.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.10

Piosenka do sztuki pt: „Świt o poranku”

Choć Bóg powrócił i sens

Moc twoim źródłem jest

Oddalasz i przybliżasz się

Tak życie biegnie jak sen

Choć Bóg powrócił i sens

By życie biegło niczym myśl,

Która daje nam żyć

Jak świt o poranku,

Które pięknieje a My wraz z nim.

Bóg z nami a My wraz z nim

Pójdziemy drogą, którą zna

Każdy Żyd przez świat dojrzały

Przesiąknięty tradycją naszych dni.

Świat będzie lepszy gdy My w nim

Myśl nową damy im

O słońcu, które wprawia w rytm

Tą pieśń śpiewaną razem z nim.

Wschodzi nowy dzień My razem z nim

Piękniejsze będą lata

Gdy świat zrozumie Nas

Takich w jakich wyznaczył nam czas.

Czas przemijania to łzy

Nad tymi, którzy radość dali nam,

Ze przecież mimo trudu

Trzeba żyć jak słońce

Gdy świeci nam w wspominane lata.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.10

Napisana piosenka do sztuki „Świt o poranku”

Dnia chwały i zwycięstwa

Gdzie szczyt ten zdobyty

Przez ich ambicję

Proporzec wbity

Jak miecz zwycięstwa

Dosięgli chmur i nieba

Tam gdzie króluje

Wieczna pamięć

O tych co nie przeżyli

Dnia chwały i zwycięstwa

O którą walczyli

Wspinając się z nadzieją że,

Jeszcze Polska nie zginęła...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.09.09

A jeśli zabłądzę

Nie wiem czy powstrzymam

Te łzy, które płyną

Jak rzeka życia mego

Tak chciałbym powstrzymać

Czas, który Ty Jezus

Dałeś mi

Iść drogą którą Ty znasz

Dla chwały i dla tego

Którego Ty Jezus znasz.

A kiedy lampion zapalę

I ujrzę twą twarz

Wtedy światło zobaczę

Które Ty Jezus masz.

I nim przyjdzie noc

I ciemność nastanie

Wybłagam u ciebie

Ten dzień, który Ty dałeś Panie.

I pójdę w nieznane

Po drodze życia swego

Jak gołąb wracając

Do gniazda swego.

A jeśli zabłądzę

W gąszczu losu swego

To podaj mi rękę

I wyciągnij mnie z tego.

I chociaż pragnę

Powstrzymać mój płacz

To wiem, że rozjaśnisz

Mój los gdy będę z Tobą.

Po wieczny czas.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.09

Nic nas nie powstrzyma - piosenka

Złączymy się kolorami

Wszystkimi jakie znamy

Wymalujemy nasz świat

Taki w którym będziesz Ty i Ja

Tak miłość tłumaczy nam

Ze nie ma gwiazd

Gdy nie ma nas

Spojrzymy do góry

Tam gdzie tęcza świeci

Utopimy się w Niebie

I popłyniemy tam gdzie Ty jesteś

Nic nas nie powstrzyma

Zatopimy się w nasz świat

Nie damy sobie wyrwać

Tego co jest w nas

Tak miłość tłumaczy nam

Ze nic nie jest warty świat

Gdy nie ma nas.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.09

Gdy jestem u Ciebie

Gdy jestem u Ciebie

To widzę co myślę

Jaśniejszy już obraz mam

Tak chce i serce i Dusza

Przeniknąć twą głębie

Jaką Ty Jezus masz.

Tak chciałbym iść z Tobą

Jak pielgrzym w dzisiejszy czas

Po dróżkach twej drogi,

Którą Jezus pokazałeś nam.

Pójść z tobą o Jezus mój

To mój cel

Boś w sercu moim zostawiłeś

Tą iskrę nadziei,

Którą miłością się zwie.

A kiedy przyjdzie

Wędrówki kres

Tak pragnę mą miłość

Obdarzyć Jezus Cię

Bym mógł kochać tą miłością,

Którą obdarzyłeś mnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.06

Odchodzę zostawiając za sobą

Po co, na co, dla kogo?

Dla siebie

By móc zobaczyć

To co inni stworzyli

Dla przyszłych pokoleń.

Myśli krążyły wokół

Tego co widziałem

Zazdrościłem,

Dlaczego nie ja

Nie jestem w tym muzeum.

Czasami się wydaje,

Ze mógłbym być

Lecz nie wystarczy

Byś kimś

Trzeba jeszcze być zaparty.

Zaparty w tym co się robi

Trzeba kochać to co się robi

I wiedzieć, że to co się robi

Jest warte mojego trudu

Już nie dla siebie a innych.

A później kiedy przystanę

Spojrzę za siebie

I zobaczywszy swoje dzieła,

Które piętrzą się

W materialnym istnieniu.

Wtedy mogę powiedzieć

Odchodzę zostawiając za sobą

Spuściznę swego życia,

Lecz nie w myślach,

A w materialnym spadku dla innych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.05

Ławeczka

Śniło mi się

A ludziska się śmiali

Ze ustępuję tym którzy przetrwali

Ten czas okrutny.

Usiadłem na ławeczce

I tylko widziałem

Jak jeden za drugim

Przysiadają się na ławce.

Ciasno się zrobiło

A tu kobieta z laską

Idzie styrana, biedna i wyczerpana

Zatrzymała się przy ławce.

Nikt miejsca nie ustąpił

Każdy wiedział co wiedział

Każdy przeżył i przeżywa

To co ona przeżyła.

Wstałem bo nikt się mnie nie pytał

Niech to szlak trafi – ustąpiłem

I poszedłem dalej dróżką

Na której już nie było ławki.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.03

Słodkości było mnóstwo

No cóż kochanie

Wakacje za nami

Minęło przeminęło

Jak pączek

Zjedzony na śniadanie.

Słodkości było mnóstwo

Nawet przystawka

Do śniadania

Oczywiście kawa czarna

Rozpuszczalna niczym sen.

Nawet nie wspomnę nie zapytam

Jak przeżyłaś swój sen

I tak dalej żyć będziemy

Z tym co nam w umysłach zostaje

Gdy brak spełnienia marzeń

O których Ty i Ja śnię.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.09.02