Ja wstęgą wiatr idę pod wiatr
Szarpię się by trwać
Zmagam się z nim
Tak pragnę żyć.
Nic nie da mi
Zatrzeć ten ślad
Chciałbym zostawić
Choć jeden kwiat.
Nie dane mi
Tak długo żyć
Lecz pragnę żyć
Ile mam sił.
Ta da da iść pod wiatr
Czołgać się nic nie dać
Brać z życia ile się da
Ta da da iść z wiatrem w dal.
A jeśli Ty dasz tyle sił
Bym mógł iść jak Ty
Wtedy zrozumiem jak pragnę Cię
Dam z siebie wszystko
By żyć.
Ta da da powrócę z nów
Chwycę się twoich słów
I będę z tym żyć
Żył jak Ty!
Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2018.09.29
No comments:
Post a Comment
jacek-43-43@o2.pl