Tak zaorane jest twoje życie

Wyszedłem z domu niebo zachmurzone

Parasola nie wziąłem,

Tylko wkłady białe by płonęły

Na grobie mojej matki.

Płomień powoli rozpala knot

Tak się bałem,

By światło nie zgasło

To ważne dla mnie.

Mała iskierka rozpala ogień

Uczucia matki jeszcze gorętsze

Tyle lat minęło, a jednak

Jeszcze tli się miłość we mnie.

Łzy spływają po policzkach

Gdy myślę gdy mówią gdy wspominam

Tak zaorane jest twoje życie,

Że chociażbym nie siał

Plony wyrosną na twojej glebie.

Łan zboża a w nim maki czerwone

Na chleb powszedni i maki

To co jest narkotyk we mnie

Który wywołuje tą miłość,

Którą obdarzyłaś mnie gdy żyłaś.

Matko matko ja wiem

Sam przecież żyję jak My

I wiem, że nigdy nie zgaśnie

Twój i mój płomień w rodzinie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.26