To nie sen

To jak sen

Scena za sceną

Obrazy przewijają się

Wybudzić się trudno

Tylko cisza obudzi mnie.

Pacnąłem ręką, obudziłem się

Oczy otwarłem i..,

Zanurzyłę się

W tą głębię, która trzymała mnie.

Obrazy przewijają się

To nie sen

Lecz wspomnienia

O miłości

Gdzie jesteś Weroniko!

Widzę cię tylko we śnie.

Lustro w niej twarz

Nie moja lecz jej

Wystraszyłem się to nie sen.

Wypuścić miłość

Jak gołębia

Który powraca

Nie patrzeć tam gdzie nie sięgam

Weroniko gdzie jesteś!?

Nie ma cię przymnie jak miłość.

Nie lękam się ciebie

Choć widzę cię i w lustrze i we śnie

Weroniko nie ma ciebie

Została tylko miłość

Brak mi ciebie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.05.24