Byłem u siebie
Sięgałem do gwiazd
I szedłem szlakiem,
Który wyznaczył mi czas.
Pamięcią sięgam wstecz
Tak życie nauczyło mnie
Ze zostawiam po sobie
Tą cząstkę, która we mnie jest.
Ze tak powinno być
To każde dziecko wie
Dałem od siebie i brałem
To co wspólną cechą jest.
Teraz nas łączy pamięć
Jak naszyjnik z pereł
Od dziecka nawlekany
Te perły mieniące się uczuciami.
Wartość ogromna i bezcenna
Wycenić się nie da
I nie na sprzedaż
Nie da się wyrwać z serca.
Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2019.06.13
No comments:
Post a Comment
jacek-43-43@o2.pl