Lecz wspomnienia pozostają

Czołgi na granicy

Zasieki z drutu

Mówili nie jedź

Nie wypuszczą na zachód.

Och! Komuno Och! Komuno

Już nie mówię żeby wróć

Lecz wspomnienia pozostają

Takie które śmieszą

I dreszczów dostaję.

Teraz demokracja

Równość

Kogo ja się pytam

Jedni myślą jak wydać

Inni znowu jak zarobić

Lecz wszyscy mają wspólne życzenia;

„Bo wszyscy Polacy to jedna rodzina...”

I chciałbym żeby tak było

Po wypłacie i świadczeniach.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.04.03