Żyjem by przetrwać

Myśl nowa choć wiek starczy
Trud wielki, lecz zbiór mały
Tak chciałoby się uciec
Do tego co rwie się serce
Tak kochać jak za młodu.

Nic wątłe ciałó lecz duch wielki
Kochać to za mało
Trzeba dać coś od siebie
By móc powiedzieć,
Żyjem i żyć będę w waszej pamięci.

Mowa moja jest krótka
Czyn wyznacza mą pozycje
Już nie serce lecz rozum
Odsłania tą prawdę,
Że nie ciało,a Dusza
Daje to co zwie się miłość.

Dar lecz nie dla każdego
Ten zrozumie co widzi
Piękno w tym jak żyć
Nic nie mając
A cieszyć się tym
Co zwie się przetrwaniem.

Kraków 2012.IX.11  Autor Jacek Marek Krawczyk