Ja gotów rozbić szkło

Oddaj mi serce jak dłoń
Nie wierzysz, że odejdę
Ja gotów rozbić szkło
Na zatracenie naszego związku.

Nie pytaj mnie czy warto żyć
Życie ułoży się bez nas
Choć miłość nie wybiera
Razem pójdziemy na dno jak sępy

Uwierz ja potrafię żyć
Choć odejdziesz ode mnie
Zawsze zostawisz bliznę
Wytatułowaną na piersi.

Nie pytaj mnie czy warto żyć
Życie ułoży się bez nas
Choć miłość nie wybiera
Razem pójdziemy na dno jak sępy.

Autor Jacek Marek Krawczyk
Kraków 2013.09.10