Jak kol-wiek by to było w przyjaźni

 

Jak kol-wiek by to było

       w przyjaźni

Przypływ i odpływ i łzy słone

A może odwrotnie

Odpływ i przypływ i łzy słone

Jak kol-wiek by to było

Zawsze serce płonie,

Bo przecież iskra rozpala

Gdy spotykamy się po wielu latach.

I choć tęsknota jest po i przed

Co nie pozorne jest

Wiążące w jedną więź

Tą przyjaźń która miarę ma

Jaka dała wiara,

Że można cieszyć się z umysłu

Który zbawia mnie od pokus tego świata

Gdy mam przyjaciół takich jak

Moja Dusza myśląca, że wart być

Choć do tych wybranych czysty

Jak kropla z źródła wiedzy

Jaką dał nam Bóg

W przyjaźni bez oddania ciała.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2023.10.15