Krzyknąłem Boże kochany

Wyrwałem się ze snu

Wstałem, umyłem się

Zjadłem śniadanie

I dopiero teraz popatrzyłem

Na zegarek

Była godzina za pięć trzecia.

Sen to nie sen

Jestem na jawie

Czy ja śnię!?

Spojrzałem w lustro

I zobaczyłem siebie

Krzyknąłem Boże kochany

Zostałem zniewolony

Przez ciągły obowiązek

Utrzymania siebie.

Myśl myślę sobie

Tak dalej być nie może

Ja nie maszyna!

Ja człowiek!

I znów się rozebrałem

Ubrałem pidżamę

Zadzwoniłem do pracy

Mówiąc – dzisiaj nie przyjdę

Wybaczcie i wziąłem sobie wolne.

Teraz leżę i myślę

I wiem, że tak trzeba

Ze czasami choć jesteś wyspany

Należy przez cały dzień

Być w pidżamie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.04.18