Och Boże! rodzinka to skarb wielki

Wstałem rano jak przystało

Na tego kto ma wiele czasu

Nie śpiesząc się umyłem się

Zjadłem śniadanie i zaczęło się

Gdy włączyłem radio.

Co mam robić sam już nie wiem

Święto wielkie moje i dziadków

Urodziny obchody, a może i pijaństwo

No tak myślę sobie wnuki małe

A dorośli pracują przyjdą nie przyjdą

Zadzwonię.

Nikt nie odebrał myślę sobie

Zajęci czy co do cholery

Zapomnieli no tak nie przepisałem

Majątku mojego a nie ich

Do grobu tego sobie nie weźmiesz

I tak zostawisz nam spadkobiercą

Mówili.

Wtem dzwonek zadzwonił do drzwi

Otworzyłem i listonosz mówi dzień dobry

Przyniosłem świeżutkie banknoty

Podpisałem i już telefon zadzwonił

Przyjeżdżamy szykuj kolacje.

Och Boże rodzinka to skarb wielki

Majątek nie bywały, lecz świętym

Już nie zostanę tak mnie wkurzają

Że kłamię dla dobra ich i mojego

Ale nie powiem gdy kryzys jest

Wtedy wszyscy święci i ja też.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2020.01.22