Partnerzy na dobre i na złe

Wstaję rano, stoję na wadze

I znowu przybyło

Kilka kilogramów.

Co się dzieje!?

Myślę sobie.

Pies je, śpi

Spacerować nie może

Więc trza psa postawić na wadze

I zobaczyć ile przybyło kilogramów.

Rok minął, a pies

Jak ważył tak ważył

I nie przybyło ani kilo.

Miskę ma pełną

Od samego rana

Je za dwóch

A ja wpatruję się w lustro

I zamiast siebie widzę brzuch.

Przybyło mi lat

Nie ukrywam

Pies starzał się ze mną

A ja z nim.

Ja jak głupi

Krzyżówki rozwiązuję

Biegam, spaceruję

Grywam w szachy

I umysł mam młody,

A ciało jak dętka nadmuchana.

Pies jak pies

Śpi sobie spokojnie

Na spacery nie chodzi

Tylko wtedy gdy potrzebuje

No cóż pies mądrzejszy ode mnie,

Lecz ja nie rezygnuję

I zacząłem wertować w jego życiorysie.

Pochodzi od rasy Schipperke

Jego ojciec,

Myśląc o potomstwie

Wybrał kundelkę o imieniu Jamnik

I tak narodził się Tajg-er,

Którego sam nazwałem,

By go podbudować

Ponieważ był bez ogona.

Coś w tym musi być

Powiadają pan podobny do psa

Lecz nie wiem co się dzieje

Pies mądrzejszy ode mnie.

I wcale nie podobny do mnie.

Trudna rada ja poczekam

Jemu potrójnie lata lecą

Jak zdechnie to pochowam

I będę już mądrzejszy od niego.

Czarna chmura nade mną

Pies coraz słabszy

Już nie mówię do niego

Po imieniu,

Lecz Staruszek go nazwałem.

Teraz zacząłem upadać na zdrowiu

Staruszek śpi spokojnie,

A ja lamentuję

Co ja zrobię bez niego.

W domu cisza w duszy ciemno

Staruszek mi się przygląda

Czy ja nie zwariowałem

Od miłości jaką go darzę.

Cała rodzina lamentuje

Coś ty zrobił

Zamiast pies to ty chorujesz

Czyżby pies był mądrzejszy

I wie jak żyć gdy się jest staruszkiem.

Od słowa do słowa

Naradzała się rodzina

Jak mi pomóc bym wreszcie zrozumiał,

Ze trzeba brać przykład ze Staruszka

I żyć jak on myśląc jak przetrwać

By cieszyć się życiem

W wieku staruszka.

Teraz ja dochodzę do siebie

Staruszek śpi sobie na wersalce

A ja robię to co wszyscy

Walczę by nie dopadła mnie

Demencja starcza.

Od czasu do czasu każdy mi się pyta

Już nie jak ja się czuję

Tylko co słychać u Staruszka

I teraz dopiero zrozumiałem

Ze przecież każdy to wie

Ze pieskie życie nie jest mi dane

Tylko tak żyć by jak najdłużej żył Staruszek

Aby świadczył o tym że ja żyw.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.02.01