Radość to nie wymierna

Radość to niewymierna

Gdy uśmiech widać na twarzy

Lecz przyznam wam się szczerze,

Ze długo na to czekałem

Tak w wieczór zimny i mroźny

Choć jeszcze nie pora na Wigilię

Zakon Pijarów zaprosił

Tych co wierzą w Świętą Rodzinę

Pora nie pora, ale tak cze-ba

Dać radość i tym co organizują

I tym co przychodzą

Na Wigilię w dniu adwentu

Wszyscy byli poważni, dostojni

Czekając na to co się wydarzy

Nawet dziecko zastraszone było grzeczne

Mimo tych wydarzeń które ich spotkają

Czas Wigilii nastał w szkole Pijarów

Zaczęto od modlitwy a skończono

Na wręczaniu cukierków od Mikołaja

Jeden chłopiec który przyszedł z matką

Przyznam wam się szczerze nie cieszył się wcale

Wtem Mikołaj się zjawił

Który rozdawał cukierki

Wszyscy brali po jednym

Choć były maluteńkie

Wreszcie przyszła na mnie kolej

Nie powiem wziąłem jednego

Gdy nagle Mikołaj powiedział

Proszę jeszcze wziąć drugiego

Jak jak wam kiedyś pisałem

Zachwyciłem się chytrością

I wziąłem garść cukierków

Które mi się należały

Wtem oczy moje zabłysły

Uśmiech zobaczyłem

Gdy dziecko wzięło garść cukierków

I hamulce puściły

Teraz wiem, że nie można

Wszystko zaplanować

Trzeba choć raz pokazać serce

I zezwolić na łakomstwo.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.12.14