Nie pora ronić łez

Klejnot błyszczy w twoim oku

Jak u matki, która rodzi syna

Ból i radość miesza się z przyszłym losem

Jaki był gdy wzrastaliśmy

Żyjąc z przeznaczeniem.

I choć żal za młodością

Kiedy byliśmy odizolowani

Od świata jakie niesie życie

Gdy nie ma ojca i matki

Dający nam wzrastać w miłości.

Nie pora ronić łez

Za światem gdy

Pytaliśmy się co to jest.

Nie pora ronić łez

Za światem gdy

Chcieliśmy wiedzieć jak to jest

Gdy jest się dorosłym.

O nic nie pytaj sama wiesz

Ja życzę ci jak najlepiej

Gdy będziesz mnie potrzebować

Szukaj mnie w swej pamięci

Gdy rozstrzygaliśmy

Jak będziemy żyć.

A kiedy świat ci się zawali

Nie przejmuj się

U mnie znajdziesz wybawienie

Jak pustelnik na pustyni

Gdy dotarł do Oazy.

Choć nasze losy potoczą się

Jak makówka z makiem

Ty sama wiesz,

Ze ja dla ciebie brat

Ty dla mnie siostra

I jedno nas jednoczy

To smak maku na polu

Kiedy próbowaliśmy

Gdy byliśmy dziećmi.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Krak\w 2016.04.28