Światła mało, lecz wiem gdzie jest

Siedzę sobie w skromnej „celi” zwanej M-2

W niej odpoczywam, wypoczywam

I pracuję pisząc wiersze.

Światła mało, lecz wiem gdzie jest

To TV taka duża jak okno prezesa

W nim odkrywam nowy świat.

Świat jaki mógłbym zobaczyć

Gdybym wyruszył w podróż

Po śladach programów „Bliżej nas”.

W niej jest programów wiele,

Ze można powiedzieć,

Ze wszystko co obce jest w nas.

Oglądam, zasypiam i znowu oglądam

I myślę sobie jaki jestem a jaki powinę być

Gdy ma się tyle wiadomości co w TV.

Teraz wszyscy muszą zrozumieć

Jaki jestem ubogi widząc i wierząc

W to co wszyscy wierzą, że taki jest świat.

Czasami zadaję sobie pytanie

Czym jest ekran gdy brak w nim nas

Lecz muszę powiedzieć, że TV ogląda nas.

Patrzę i widzę to co wszyscy widzą

I zastanawiam się czy to on czy ja

Występuje w roli jaką przypisał mi czas.

A kiedy sen mnie znuży przy ekranie

To wcale się nie boję, że telewizor zżera prąd

Wszak śnię już o tym co zobaczę rano w TV.

I tak od filmu do filmu od kadr do kadr

Wtopiłem się w ten filmowy czas

I już sam nie wiem czy ja aktorem czy widz.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.11.04