Miłości ciężki los nosiłem

Miłości ciężki los nosiłem

Pełne od łez wiadro przyniosłem

Wypełnione wierszami o Tobie

Wodą wypływającą od Ciebie.

Spragniony byłem miłości,

Która wypływa z wdzięczności

Ze wypijesz tą wodę przyszłości

Studząc mój zapał do samotności.

Teraz rozumiesz tą suszę,

Która wyciskała moją duszę

Znalazłem źródło w Tobie

Pisząc wiersze o tobie.

W nim radość znalazłem

Ze tak od serca pisałem

Myśląc o miłości we dwoje

Spragniony kochania się we dwoje.

Lecz kiedy Muza

Zobaczyła miłości w wersetach,

Które czytała gdy tonąłem w łzach

Szepnęła do uszka nie pisz dla siebie

Lecz dla niej, którą kochasz jak siebie

I jej daj.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.02.25