Wyznanie z miłości - wiersz

Znowu słota jesień

Liście spadają z drzew

Dzieci zbierają kasztany,

A ja sam nie wiem, który liść

Jest moim przeznaczeniem.

Książkę od Ciebie dostałem

W niej kwiat zasuszony,

Który dostałaś ode mnie

Gdy miłość okazywałem

Taką w niej opisywano.

Nie miej do mnie pretensji

Ani żalu i złości

Wszak nie miałem innego sposobu

Jak kochać i miłować

Tak jak pisano w książce.

Liście zbierałem na wietrze

Te najpiękniejsze dla Ciebie

Z nich bukiet ułożę

A w sam środek

We-tkam czerwoną różę.

Przyjdę do Ciebie

Przepraszał będę

Uklęknę przed Tobą

I dam ci bukiet

Taki jaki ja jestem.

Już zrozumiałem,

Ze miłość to nie Arlekin

Lecz oddanie siebie

Takim jaki jestem

Gdy otwarłem dla Ciebie serce.

Wstydzę się sam za siebie,

Ze grałem miłość tak jak napisano

W książce, którą dostałem

Od Ciebie w podzięce za moje serce

Wybacz kochana i przepraszam.

A gdy wiersz mój przeczytasz

Uwierz, że pisany od serca

Teraz rozumiem, że kocham

Ponieważ wyznałem prawdę

I nie chcę cię więcej okłamywać.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.02.17