Gniew Boga

Miasto wieczne ogrodzone murem

W nim baszta króluje

Widok na rozległe pastwiska

Krów i owiec skarb tubylca,

Który trzyma tą okruszynę chleba

Dla swoich i bliskich.

Pomór – nadciąga gniew Boga

Jak!, gdy król w zamku króluje

Kto chce pomścić krzywdę!?

Gdy wszyscy są posłuszni.

Akt pierwszy, scena trzecia

Dramat napisał pisarz.

Spalić księgę zakazaną!

Nic- płomień ogarnął serca

Tych co słowu uwierzyli

Gdy dogasał stos a w nim księga

Ta, która dana była dla dziecka,

By mogło wzrastać jak drzewo.

Tragedia, dramat i upadek

Tego czego żąda Bóg od nas,

By wzrastać i dać nasiona,

Które trwalsze i odporniejsze

Dadzą owoce drzewa

I utwierdzą korzenie plemienia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Coventry 2010.10.15