Każdy to wie i młody i stary - Bajka

Zasiadł Król do stołu

Gościł gości czym chata bogata

Wskazywał pokazywał

Ile warte jest królestwo.

Goście byli zachwyceni

Nigdy nie widzieli

Tyle jadła na stole

Oraz takiego skarbca.

Król Rad nie rad

Dumny był z królestwa

Nagle światło zgasło

I zapadła ciemność.

Wrzaski krzyki i przekleństwa

Wszyscy byli wkurzeni

Tylko król opanowany

Klasną i było jasno.

Goście na to brawo bili

Tak byli zachwyceni

Gdy nagle ptak usiadł

Zwany sikorką biedną na parapecie.

Wszystkie oczy zwrócone

Na ptaka oraz króla

Król zbladł poczuł się nie dobrze

Zawołać medyka krzyczeli goście.

Medyk rad nie rad

Ratował króla

Podając lekarstwo

Które nie było z jego królestwa.

Cisza serce bije króla

Nie to pomyłka

Mówią goście

To sikorka bogata taka przestraszona.

Trze go żądasz ode mnie

Pyta się król blady

Ptak wolny widać z daleka

Powiedział tymi słowami.

Królu królu rządzisz krajem

Każdy to wie i młody i stary

Lecz nadchodzi zima

I sikorka biedna powróciła.

Cisza skandal krzyczą wszyscy

Król bogaty a jego podwładni

Boją się sikorki biednej

Ze powie o sikorce bogatej.

Trze go żądasz pyta się król stary

Sikorki biednej wszak mam gości

Sikorka spojrzała dumnie

I zaczęła opowiadać swoją historię.

A tak pięknie tur klikała

Ze i król i goście

Gdy tylko przestała

Zaczęli bić brawa.

Sikorka biedna ukłon złożyła

Zaświergotała i odleciała

Król, każdy to widział

Łezka spływała po jego licach.

Goście się żegnali tak wypada

Gdy królestwo cierpi

Tak jak król

Mając w pamięci sikorkę biedną.

Co tu robić pyta się król stary

Swoich doradców i podwładnych

Nikt nie wiedział, wszyscy płakali

Tylko mały ja-sio nie płakał.

Wszystkie oczy zwrócili na niego

Mówiąc pytając co ci tak wesoło

Jaś zagwizdał i powiedział

Co wiedział o sikorce bogatej.

Król spurpurowiał taki był wściekły

To nie możliwe jak to się stało

Sikorka bogata w niewoli

U wierzycieli obcego kraju.

Będąc na służbie u króla

A sikorka biedna

Wygnana za to,

Ze była biedna.

Wszyscy w szoku

Co tu robić?

Pytają się króla

W kraju My bogaci a za granicą sama biedota.

Król spojrzał laską uderzył

Lordy Panowie czas postanowić

Wydać dekret, że sprzedajemy

To co kupiliśmy za bezcen.

Wszyscy w szoku

Trudna rada

Król tak postanowił

Dekret podpisali i wyjechali z Kraju.

Starość nie radość

Król mówił do stańczyka

Stańczyk się uśmiechnął

I powiedział.

Tak to już bywa

Ze im bogatsi obywatele

Tym biedniejsze królestwo

Od sąsiadów.

Maz rację ja stary

Czas szukać króla

Królestwo ważniejsze

Niż bogactwo obywateli.

Zebrali się senatorzy

Całe ptactwo i księża

Aby zagłosować i wybrać

Króla naszego królestwa.

Wybrano jednogłośnie

Tylko jeden głos był nie ważny

Oczywiście króla

Aby zasiadła na tronie

Sikorka biedna i myślała

Jak rządzić by bogate było królestwo...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2017.04.06