Rozłąka boli, lecz trzeba żyć

Tam dom gdzie

Wy jesteście.

Tam wolność gdzie

Masz swoich bliskich.

Nie pytaj się dlaczego

Wszak sama wiesz

Nasze marzenia były inne

Być tym kim chcieliśmy być.

Bogactwo nie przynosi szczęścia

Lecz ułatwia żyć.

Tak można kochać

Kiedy otacza nas krąg

Ludzi których i ja i wy kochacie.

Pytam się sami siebie

Jak przeżyliśmy tych kilka lat

Kiedy dziecko za morze poleciało

Aby marzenia się spełniły

I nasze i jej

Rozłąka boli, lecz trzeba żyć

Wy za granicą my tu

Gdzie trzeba walczyć o chleb

Oddając to co najcenniejsze

Swój czas nie dla was

Lecz dla innych.

Teraz czekamy z biciem serca

Na przyjazd wasz

Wszak życie się nie kończy

Gdy trzeba znowu

Zacząć od początku.

Walka będzie trudna

Jak jagnię z lwem

Lecz trzeba mieć nadzieję

Ze pomożemy wam zwyciężyć

Oddając to co najcenniejsze

Swój czas i chleb.

Autor Jacek Marek krawczyk

Kraków 2017.06.26