Fotografię na biurku położyła

Fotografię na biurku położyła

I poszła sobie bez uprzedzenia

Co w nią wstąpiło w tą dziewczynę

Że nawet drzwi nie zamknęła

Zostawiając za sobą wspomnienie.

To jakieś śmieszne się wydaje

Że zamiast klnąć zawołałem

Proszę drzwi zamknąć za sobą

I od razu spojrzałem na fotografię.

No nie tak nie można to tylko zdjęcie

Już wrzuciłem fotkę do kosza

Gdy nagle zrozumiałem

Że nie wypiszę ją z pamięci.

Myśli krążą wokół wspomnień

Obrazy się pokazują i słyszę

Swój głos nie oszukam cię kochanie.

Wyznałem jej miłość w uniesieniu

Gdy ruzum uległ szczęściu

Że poznałem kobietę,która

Dała mi to co nazwano miłością

Od pierwszego wejrzenia.

Wybiegłem zbiura wołając

Wróć, wróć, Natalia

Przepraszam nie wiedziałem,

Że miłość zostawiła po sobie

Tą cząstkę która jest wemnie.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.07.09