Ach życie me

 

Ach życie me

Srebrzysta szadź osiadła

Jak rosa na zielonych łąkach

Chciałoby się rzec,

Nie warto, a jednak warto

Wskrzeszać młodość

Mimo upływu lat.

Dać ten impuls młodości

Kawę czarną wypić

I kochać ten świat

Już od przebudzenia,

Że można zachować wiarę

Że nie wszystko przemija.

Coś zostało coś minęło

Z tego mojego życia

I czasami myślę,

Jak dziecko, albo jak małolat,

Który wie wszystko,

Bo już dojrzały do życia

We dwoje lub samotnie.

Lecz kiedy ujrzę błękitne Niebo

I światło prze de-mną

To nikt nie zatrzyma mnie

Odejdę spokojnie z szacunkiem

Bo wiem, że taki już mój los.

Śmierć uskrzydli mą myśl

Że przeszło minęło jak sen

Że już czas wybudzić się

Tu na ziemi

I zacząć żyć...

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2023.11.23