Niebiańskie podboje

 

Niebiańskie podboje

Niebiańskie podboje

Kochanie wśród chmur

I łezka w oku

Że wzloty i pikujemy w dół

By znów dotknąć ziemi

Jak deszcz spadając z chmur.

Czasami kochać nie wystarczy

Mówić, że miłuję bez granic

Jeśli zderzą się chmury

To gromy biją jak błysk w oku,

Który mówi zostaw mnie w spokoju.

Po burzy cisza i słońce wychodzi

Tęcza jeszcze się mieni

W kroplach deszczu,

A ja nie wiem czy zostać?

Czy odejść w pośpiechu.

Wiersz nie dokończony

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2024.02.22