Jak każdy kto kocha bez granic

Oj! Jak bardzo smutno mi
Ty wierz,
Że miłość ponad nami jest
I nic nie mów
Spójż na ten bukiet
Kolory mienią się
Tęcza świeci nad nami
Serce płacze,
Lecz nie od losu jaki dał nam Bóg.

Mimo wszystko pójdę
Przez łąkę pastwisk
Najpiękniejszych koni
Które galopują
Do świata bez wrogów.

Więc niech szlak trafi mnie
Kiedy przysięga jest
Niczym jak ptak,
Który szybuje nad jeziorem słonym
Jak moje łzy,
Które nie opłakują
Przegranej miłości
Do życia i świata.

Lecz doznajem tego
Co dane jest tym,
Którzy biorą i dają
Jak każdy
Kto kocha bez granic.

Kraków 2013.11.10
Autor Jacek Marek Krawczyk