Chciałbym ostrzec lecz nie mogę

Szron na włosach i na chodniku

Idę podparty laską

Chciałbym ostrzec lecz nie mogę

Ach ta młodzież

Zawsze rwą do przodu

Nie bacząc że młodzi są.

Patrzę z przymróżeniem oka

Ja taki nie byłem

Jeszcze zdania nie powiedziałem

A już wrogów miałem koło siebie

Którzy wiedzieli to co Ja doznawałem.

Jak pytam się samego siebie

Kiedy Ja to Ja

Kiedy Oni to Oni

Lecz mimo wszystko

Podpieram się laską

By móc powiedzieć

Przeżyłem pół wieku

Mimo przeciwności losu.

Mądrość to nie życie

Mądrość to przetrwać

Tak by móc powiedzieć

Tego słuchałem, tego wysłuchałem

Coś bąknąć pod nosem

I już być bratem.

Więc nie martw się chłopie

Rodowód wychodzi od żródła

Płyniesz jak rzeka

I nie jeden mąci wodę

By nie była czysta jak łza

Która choć słona

Nie boli, a daje ukojenie

Że można płakać i być sobą.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2013.XI. 29