W świecie radości i smutku

Pamiętam, choć lat przybyło

Byliśmy młodzi

I to pamiętam.

Wtedy pieniądz był bez-wartości

Liczyło się coś więcej

Braterstwo, przyjaźń

I honor nade wszystko

Ten dziecinny.

Świat się starzał

My razem z nim

Skończyła się bajka

Zaczęło życie

Które miało

Spełnić nasze marzenia.

Zapracowani i styrani

O ten chleb powszechni

Wierzyliśmy już nie w siebie

A w nasze dzieci,

Które miały spełnić

Nasze marzenia.

Nagle wszystko stanęło

Jakby czas się zatrzymał

Już brakło sił

Już nie było takiej potrzeby

Dzieci nasze odeszły

Zostaliśmy sami

Na pobojowisku naszej bitwy.

Teraz przyszło nam żegnać

Tych z którymi przeżyliśmy

Wiek przeżytych lat

Już odchodzą

W świat nieznany

Do świata swoich rodziców.

Ostatnie pożegnanie

Ostanie słowo

Żyć to nie znaczy przetrwać

Tylko przeżyć tyle

By móc powiedzieć

Przeżyj to co my

W świecie radości i smutku

Zostawiając za sobą

Kawałek życia w sercu najbliższych.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.01.26