Stoję przed lustrem

Stoję przed lustrem

Nieważne

Czy ubrany Czy nagi

Widzę zawsze siebie

Takim

Jak me oczy mnie wyrażają.

Czasami się zastanawiam

Czy lustro to fotografia

Ujęta w kadrze

Jednego mrugnięcia

To nic

I tak inaczej mnie widzą

Gdy jestem wśród ludzi.

Zastanawiam się

Jak poprawić mój wizerunek

Chodzić ubrany

Tak jak wszyscy

Czy może

Ubrać się jak gwiazda

Lecz i ona kiedyś zgaśnie.

Teraz już wiem,

Ze tak trzeba

Ubrać się do swojego Ja

By wyrazić to co czuję

By wyrazić to co myślę

By pokazać się jaki jestem.

A kiedy zobaczę uśmiech

Na twarzy innych osób

Kiedy poczuję chęć przebywania

Kiedy zostanę zrozumiany

Wtedy każdy mi przyzna jak ważne

Jest by mnie widzieli

Jak Ja siebie w lustrze.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.05.28