Tak być nie może

Wstaję rano niewyspany

Omotany twórczą wizją

Sam już nie wiem

Czy mi się śniło

Czy gdzieś przeczytałem.

Mówię krótko, zwięzłą myślą

Tak aby mnie żona zrozumiała

Ze przecież odrosty

Wyrastają na pniu

Naszego drzewa.

Autor zdjęcia J.M.Krawczyk

Soki ciągną

Coraz ładniej wyglądają

Niby nasze

Jednak pną się do góry

Jakby chciały się wyróżnić.

Mówię szczerze

Tak być nie może

Lepiej aby wzrastały obok nas

Przecież one bez nas są okaleczone

Jak nas zetną

To też im się dostanie.

Co nam robić!?

Gdy los ich przesądzony

Jak zapobiec katastrofie

Kiedy zamiast żyć normalnie

One żerują i żyją

Tym co im damy.

Zona płacze, serce boli

Ja wyrywam sobie włosy

We dwoje lamentujemy

Szukając pomocy

U tych co się znają

Na tym co sami doświadczali.

Nie ma rady mówią ludzie

Jedna rada to czekać

Kiedy życie wasze

Zetnie się jak mleko

Wtedy proście Boga

By pień został

A koronę ścięto.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.05.18