Płaczem i brak mi słów

Płaczem i brak mi słów

By wyrazić ból,

Który wraca kiedy

Sięgam pamięcią

Za utraconym dzieciństwem

I wiekiem produkcyjnym.

Spadałem jak piórko

Spadające na ziemię

Niby lekkie,

A podtrzymywało życie

Ptaka, który szybował

Nad swoim łowiskiem.

 Los nie był przychylny mi

Kiedy zraniony spadałem

Ugodzony strzałą przeznaczenia

Które nie dało mi żyć

W świecie takim jak

W wigilię Bożego Narodzenia.

Przeżyłem lecz już nie pofrunę

Nie wzniosę się nad ziemią

Jak ptak, który wolny jest

I ma swoje łowisko

Radując się wraz z rodziną

W ten świąteczny dzień

Jaki jest wigilia Bożego Narodzenia.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.05.05