Ja wiem, że Jezus nie kłamie

Pytałem się Mamy pytałem się Taty

Gdzie jest granica w miłości prawda

Wszak kłamać mi zabronili

A ja prze-sto cierpiałem katusze.

Ja wiedziałem, że Jezus nie kłamie

Ja wiedziałem, że umarł za prawdę,

Lecz przecież czas kołem się toczy

I teraz na tronie siedzi jako Bóg

Z Duchem Świętym i z Bogiem Najwyższym.

Miłość moja to sprawiła, że jestem Tobie posłuszny

Lecz żyć z prawdą to trzeba iść pod prąd

I wierzyć, że mam rację udowadniając to

W każdym domu i w mieście lub na wsi.

Wsłuchałem się w wiersz poety,

Który tak pięknie napisał i wierzyć,

Ze dane nam rozumieć to co napisał.

Czytając na dole pod moim wierszem;

Słowo, słowo powie prawdę

Tą mówioną i milczącą

Wtedy i tylko wtedy,

Kiedy ten kto słucha

Umie zrozumieć tych co są coś

Warci w oczach sprawiedliwości.

Lecz jeżeli vet-ujesz i uszy zatykasz

To przecież każdy wie,

Ze nie dane ci jest zakopać

To co ty nie pojmujesz

A inni rozumują i światło widzą

Przekazując innym,

Którzy światło podtrzymują.

Tak miłość w prawdę się przemienia

A prawda chce odwrócić proces

By jedno z drugim szło parą

I prawda i miłość byli jednością.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.01.31