Aż dopadła mnie...

Wtedy szukałem Ciebie

Jak drobniaków w sklepie

Rzuciłem złotym na ladę

I podziękowałem.

Wpadłem wir, który wciągał

Mnie w głąb dna rzeki,

Lecz wołałem tonę, tonę

I już nic nie myślałem.

Śmiech tylko śmiech

Sił brakło opadałem

Coraz niżej i niżej

Aż dopadła mnie...

Światło widziałem

Biały kitel

I słyszałem tą pieśń;

Coraz bardziej szukam

Tej zwariowanej

Wymarzonej

Woni kwiatów

W moim ogrodzie

Tak chcę zapuścić korzenie

Jak róża w matki ogrodzie

Obrócić się do słońca

Rozwinąć płatki czerwone

I pachnieć jak powietrze

Na górskiej hali.

Wdychając to co warte

Gdy chce się żyć.

Jak kwiat w podzięce

Dając radość innym.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.01.15