Mroczne myśli

Mroczne myśli, mroczny sen

Nie mogę obudzić się

Wyrwać chcę się ze snu,

Lecz trzyma mocno i nie puści mnie.

Powoli wtapiam się w sen

Jakbym zażył narkotyk

Wciąga mnie w krainę baśni,

Która nie ma wymiaru ani końca.

Królem nazwano mnie

Tłum krzyczał Vivat Vivat

I podniosła się kurtyna

Pierwszą rolę grałem na scenie.

Czaszkę w dłoni trzymałem

Na de mną fruwały Anioły

A ja mówiłem do tłumu

Jakbym był nawiedzony.

Ludu mój ludu cóż em ci uczynił

Jam jest nie winny i posypały się gromy

Straszne słyszałem przeklęcia

Wbijały się me ciało szpony sępów.

Wtem matka krzyż na głowie położyła

Nie ruszaj się syneczku mówiła

I zaśpiewała kołysankę bliską

Mojemu sercu z dzieciństwa.

Tłum był tak poruszony,

Ze nucił z matką pieśń

O królu, który miał nadzieję

Pójść w bój za swój lud.

Proporce i sztandary rozwinęły się

Biały koń porwał mnie

I tak siedząc na koniu

Krzyczałem za mną – zdobędziemy tą ziemię.

Wtem światło ujrzałem

Wszyscy stanęli i znikli

W dziurze lustra światła,

Które było zbawieniem moim.

Budzik słyszałem, prosiłem

Obudzicie mnie ze snu

Wtem chluśnięto na mnie zimną wodę

A ja obudziłem się.

Wszyscy wpatrują się we mnie

Mów co ci się śniło

A ja palec na ustach położyłem

I cichutko mówię nie zapamiętałem.

Przeprosiłem i dodałem

Nie ma i nie będzie

Ludzkiego gadania

Gdy zanim coś powiesz

Pomyślisz o sobie kim będę

Jak im to powiesz.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2018.10.27