Matka

Gdy wiosen mi przybyło

Słowo Matka nabrało sensu

W nim ukryta miłość

Jak w słowie kocham.

Myśli krążyły jak satelity

Wokół Matki mojej

Zaczęły nabierać tęczy

Sięgając prosto do Nieba.

Sam nie wiem kiedy

Jak się to stało

Gdy przed oczami

I w sercu Matkę widziałem.

Teraz rozumiem

Czym sobie zasłużyła

To wieczna miłość

Która w sercu się zrodziła.

Już jako dziecko

Spódnicy jej się trzymałem

Aniołem ją nazwałem

Stróżem mojego jestestwa.

Jej głos był jak ukojenie

Na ciało i Duszę

Nic nie mówiłem tylko słuchałem

Wiedziałem, że z miłości.

Wydała mnie na świat

Troszczyła się o mnie

Chciała bym kochał

Tak jak Ona mnie.

Nic nie straciłem

Nic mi nie ubyło

Jestem jej synem

I tego się nie wyrzeknę.

Autor Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2019.05.08