Przeszeregowanie – opowiadanie

Szła spokojnie rozradowana, uśmiechnięta,

a wiatr układał jej sukienkę do jej tali.

Wyglądała jakby wyszła z wody w której

się kąpała. Była tak seksowna, a z jej twarzy

biła taka mądrość, że pomyślałem teraz,

albo nigdy muszę ją poderwać. Ruszyłem za nią

czując się jak gangster, który chce zdobyć swą ofiarę.

Przystanęła przy sklepie cukierniczym przyglądając się

wystawie. Podszedłem do niej i grzecznie mówię

po angielsku. Przepraszam, ale zgubiłem się w tym dużym

mieście i nie wiem jak trafić do teatru Narodowego.

Czy mogła by pani mnie tam zaprowadzić. Mam na imię Marek

i już miałem zapytać jak ona ma na imię gdy nagle wytrzeszczyła

oczy i mówi po angielsku. Przepraszam, ale ja nie znam

angielskiego, tylko polski. Jak to usłyszałem to aż się zaczerwieniłem

i odpowiedziałem. Ja nie mówię po polsku, ale doskonale

rozumiem polski język. A cha! Więc mam na imię Miotełeczka

i jestem zatrudniona w teatrze Narodowym. Wybaczy pan,

ale taki mój zawód Aktorka!? Nie sprzątaczka. Mój zakres obowiązków

to posprzątać hole i muszę mieć piecze nad oknami,

aby zawsze były czyste. Przepraszam, ale nie wiem co znaczy

słowo „sprzątaczka” Jakby to panu wytłumaczyć. Prawa

ręka dyrektora ponieważ sprząta jego gabinet. Lewa ręka

kierownika ponieważ wie co podpisuje. No i głowa reżysera

ponieważ wie wszystko o aktorach. No u nas to można by porównać

do menadżera firmy. Ja panią zatrudnię w mojej firmie

i dam pani dyrektorską pensję. Tak aby pani wizaż był adekwatny

do pensji. Dziękuję panu, ale kim pan jest? Dyrektorem

teatru Narodowego i właśnie to mój pierwszy dzień w pracy.

Więc już nie będę sprzątaczką!? Nie. Zatrudnię panią jako doradcę

firmy, ponieważ na takie stanowisko nie liczą się papiery, a wiedza

jaką ma pani w głowie...

Autor tekstu Jacek Marek Krawczyk

Kraków 2016.07.18